Anne baba olmaya hazırlanan çiftlerin hamilelik devri yahut öncesinden en çok düşündüğü mevzulardan birisi de bebeğe verilecek isimdir. Erkek yahut kız çocuğu sahibi olmaya hazırlanan ebeveynler çocuklarını hayat uzunluğu taşıyacağı isme karar verirken seçici davranırlar. Erkek bebek bekleyen çiftlerin çocuklarını verebileceği birbirinden hoş ve manalı pek çok isim yer alıyor.

‘A’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları

Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek vakitler.

Abadın: Ezeli.

Abak: Köylü.

Abakan/Abakay: Bir Türk uzunluğunun ismi.

Abakay: Bir Türk uzunluğunun ismi

Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, büyüğü.

Abat: Şen, rahat, memnun olmuş

Abay: Hüner, maharet

Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.

Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan kişi manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.

Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mek­ke’nin fethinde müslüman olmuştur.

Abdal: Derviş, bilgili kişi.

Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili

Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, bütün varlığın lisanıyla övülmüş Allah’ın kulu

Abdulkadir: Her şeye gücü ve kelamı yeten

Abdullah: Allah’ ın kulu

Abdulrezzak: Üstten gelen birinci kullardan biri

Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu.

Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir öteki söyleniş biçimi.

Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.

Abdülaziz: En büyük, en pahalı olan Allah ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve erdem sahibi Al­lah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz

Abdülbaki: Her vakit var olan Allah ın kulu. Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Allah ın kulu-Allah’ın isimlerinden.

Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Al­lah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu

Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve kapalılığın kendisi için kelam konusu olmadığı aziz Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Allah ın kulu.

Abdülbasit: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Al­lah ın kulu. – Allah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Allah ın kulu

Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu.

Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, Allah ın isimlerindendir.

Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu.

Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahi­bi Allah ın kulu. Cebbar, Allah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan Allah ın kulu.

Abdülcelil: Büyük, ulu, şanlı Allah ın kulu. Celil, Allah ın isimlerindendir. En aziz olan Allah ın kulu

Abdülcemal: Hoşlukları kendinde toplayan Allah ın kulu.

Abdülcevat: Cömert olan Allah ın kulu.

Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.

Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Allah ın kulu. Ehad, Allah ın isimlerindendir.

Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.

Abdülevvel: Herşeyin evveli, birinci olan, varlığının başlan­gıcı bulunmayan Allah ın kulu.

Abdülezel: Ezelden beri var olan varlığı için başlangıç kelam konusu olmayan Allah ın kulu. Ezelden beri var olan Allah ın kulu.

Abdülferid: Tek, eş­siz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. Allah ın kulu.

Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdülfettah: Kapalı şeyleri açığa çıkaran Allah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işle­rini açan Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir.

Abdülgaffar: Kulla­rının günahlarını affeden Allah ın ku­lu. Allah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.

Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.

Abdülgani: Varlıklı ve eli açık Tanrı’nın kulu.

Abdülhak: Aziz İlahın kulu

Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.

Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.

Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.

Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.

Abdülkadir: Kudretli ve güçlü olan, Allah`ın kulu.

Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.

Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.

Abdüllazim: Büyük, ulu, ulu, yüksek.

Abdülmecit: Şan ve gurur sahibi Tanrı’nın kulu.

Abdülmelik: Tüm kozmosa hâkim olan Tanrı’nın kulu.

Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu.

Abdülrezzak: Soylu, gücüne güç katan

Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu.

Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.

Abdürrauf: Çok merhamet eden, esirgeyen Allah ın kulu. Rauf olan Allah ın kulu.

Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.

Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, hakikat yolu gösteren Allah´nın kulu.

Abdürrezzak: Bütün mahlûkların rızkını veren Allah´ın ku­lu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu.

Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiçbir şeye muhtaçlığı olmayan Allah´ın kulu. Kimse­ye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Al­lah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimle­rindendir.

Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah´ın ku­lu. – es-Selam sözü, Allah´ın isim­lerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.

Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şey­den arınmış olarak bütün sesleri, söz­leri ve sözleri işitip ayırdeden yü­ce Allah´ın kulu.

Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu.

Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşya­nın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bu­lunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir.

Abdüşşekür: Buyruğuna uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve çok ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.

Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve kanıtlarla muhakkak olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir.

Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu.

Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta

Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.

Abır: Huzur, barış.

Abid: Dini bütün, dindar, sofu.

Abide: Anıt değerli ve bedelli yapıt manasındadır

Abidin: Dua eden, duacı

Abir: Hoş kokan, mis, hoş koku.

Aborkar: Tavırlı, tavırlı davranan.

Abrek: Yaşadığı toplumun tertibine karşı gelen, savaşçı

Abuşka: Bayanın kocasına verilen bir isim.

Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli

Abuzettin: Dindar, din yolunda süratli giden.

Acabay: Güçlü kuvvetli kişi.

Acabey: Güçlü kuvvetli kişi.

Acahan: Güçlü kuvvetli kişi

Acar: Maharetli, atılgan, ele avuca sığmaz

Acaralp: Yiğit, mahir, yürekli kişi

Acarbay: Güçlü, kuvvetli

Acarbey: Güçlü, yiğit, atılgan, mahir kimse.

Acarer: Güçlü, mahir, gözü pek kimse.

Acarkan: Atılgan, güçlü, kuvvetli

Acarman: Çevik, mahir, girişken insan.

Acaröz: Özü güçlü, yiğit kimse

Acarsoy: Yiğit soy, güçlü soy

Acartürk: Yiğit Türk, güçlü Türk, gözüpek Türk

Acatay: Güçlü tay

Acem: Açık ve gerçek Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.

Aclan: Yerinde duramayan, telaşlı.

Acun: Dünya, varlık

Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” manasında kullanılan bir isimdir.

Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.

Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi

Acunseven: Kainatı seven, dünyayı seven

Açıkalın: Alnı açık kimse, pak kişi

Açıkel: Cömert insan.

Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan

Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün

Ada: Deniz yahut göl suları ile çevrilmiş küçük kara modülü.

Adahan: Ada ve han kelamlarından oluşan bir isim.

Adal: İsmin yayılsın, ün kazan” manasında.

Adalan: İsmi bilinen, tanınan, iyi ünü olan

Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.

Adalı: Ada halkından olan kimse.

Adalır: İsimlenir, isim alır, bilinir

Adamış: Adak yapmış olan kimse.

Adanır: İsmi ünlenen kimse.

Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk ismi, olgunluk, erginlik, müddet vakit, omuzdaş

Adaş: İsimleri eş olanlar, tıpkı ismi taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş

Adem: İyi, pak insan. Birinci insanın ismi Hz. Adem

Adıcan: İsmi ile sevilen, ismi sevgili olan.

Adıgün: İsmi aydınlık, gün üzere olan

Adıgüzel: İsmi hoş manasında.

İsmin: El, kimse.

Adınamlı: İsmiyle ünlü olan.

Adısanlı: İsmiyle ünlü olan.

Adısoylu: İsminin çok seçkin olduğu manasında.

Adısönmez: İsmi daima olarak yaşar, ismi sürer sarfiyat, jenerasyondan nesle sürer.

Adıvar: İsmi yok değil isimsiz değil, isimlendirilmiş.

Adıyahşi: İsmi hoş manasında.

Adil: Adaletli

Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.

İsmin: Cennet

Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.

İsimli: Zamir

Adlığ: İsmi var, ismi sanı bilinen, tanınmış ünlü

Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden kişi manasındadır ayrıyeten.

Adni: Cennetlik insan

Adsay: Moğol hakanlarından biri

İsimsiz: İsmi olmayan, isimsiz

Adsoy: İsmi soyunu söz ediyor manasında.

Aduşan: Ateş, alev

Afacan: Ele avuca sığmaz, çok zeki.

Afer: Çok beyaz, bembeyaz.

Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan

Afgan: Çabuk sonlanan.

Afif: Pak, namuslu.

Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi.

Afrin: Suriye’de bir kent

Afşin: Zırh, silah

Aga: Haber, bilgili kişi, bilen.

Agah: Bilgili, uyanık

Agâh: Bilgili, uyanık

Ager: Pak, gerçek kimse

Agıl: Akıl, zeki.

Agid: Yiğit, güçlü, yürekli.

Agir: Ateş.

Agra: Çok şirin, çok güzel.

Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Varlıklı kimse

Ağababa: Bir yerde kelamı geçen ve ileri gelen kimse.

Ağabay: Ağa ve çok varsıl kimse

Ağabey: Ağa, çok varsıl, güçlü kişi.

Ağacan: Cömert, içten kimse.

Ağahan: Ağaların ağası.

Ağakan: Ağa soyundan gelme.

Ağan: Geceleri gökte, orta sıra, süratle akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız

Ağaner: Akanyıldız üzere hoş er, akaner

Ağansoy: Yüksek soylu.

Ağaoğlu: Hürmet duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.

Ağar: Sadık kişi.

Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti

Ağca: Çok beyaz, apak

Ağcabey: Pak ve kişilikli insan.

Ağçelik: Çok iyi su verilmiş, çelik, ak çelik

Ağer: Pak kişi, pak erkek, ak er

Ağırtaş: Yükü çok olan taş, ağırbaşlı kimse

Ahen: Demir üzere sert.

Ahıska: Gürcistan’da bir kent.

Ahi: Dost canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert.

Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. İyi yürekli, pak kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.

Ahmed: Çok, en çok övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf mühletinin 2. ayetinde

Ahmet: Övgüye kıymet.

Ahter: Yıldız.

Ahves: Yiğit, kahraman, yiğit.

Aka: Saygıdeğer kimse, ağa

Akabay: Varlıklı kimse, ağa

Akabey: Varlıklı kimse, ağa ve beyefendi

Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak

Akadlı: İsmi ak, soyu pak

Akagündüz: Asıl ismi Enis Avni olan bir muharririmizin takma ismi

Akal: Akal

Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan

Akalın: Pak alın, açık alın, ak alın.

Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.

Akam: Tesir, sonuç, vargı.

Akan: Akıp gitmekte olan

Akaner: Akıp giden yiğit

Akansel: Akan, uzun aradan sonra denize dökülen su.

Akansu: Akıp giden su

Akant: Pak, dürüst, kelamının eri.

Akar: Akmak hareketini yapar

Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu

Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay

Akarsel: Akıp giden sel

Akarsoy: Soyun devam etmesi.

Akartuna: Tuna üzere gürül gürül akan.

Akartürk: Akıp giden Türk.

Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu

Akata: Pak cet, namuslu cet, lekesiz cet

Akatay: Pak ve herkesçe bilinen kimse

Akay: Dolunay, ayın ondördü.

Akaydın: Aydınlık, pak

Akba: Sazlık, bataklık, ağba

Akbal: Beyaz, pak, bal üzere.

Akbaran: Ak güç

Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir tıp ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu

Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir bitki.

Akbatu: Yiğit erkek

Akbatur: Namuslu ve yiğit

Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi.

Akbayar: Namuslu, pak ve aziz

Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak beyefendi

Akbek: Namuslu ve varsıl

Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki zirvesi ortasında geçit veren çukurca yer manasına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir

Akbey: Pak ve sağlam kişi.

Akbilge: Bilge, pak bilge

Akbora: Ak yel, ak fırtına

Akboy: Pak ve sağlam bir soydan gelen.

Akbudak: Ak renkli budak

Akbulut: Beyaz bulut

Akburç: Ak renkli kale burcu

Akburçak: Bir metre uzunluğu olabilen bir burçak çeşidi

Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh

Akçakaya: Hayli ak renkli kaya, beyazca kaya

Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş

Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan

Akçalı: Para ile ilgili, parası olan varlıklı

Akçar: Pak ruhlu.

Akçasu: Duru su, ak su

Akçay: Duru çay, ak su

Akçıl: Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl

Akçınar: Bir çınar tipi

Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz

Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.

Akdal: Beyaz kol

Akdamar: Beyaz damar, akan damar

Akdemir: Demir üzere güçlü

Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz

Akdik: Ak renkte ve dik

Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç

Akdil: İyi, hoş konuşan

Akdoğ: Doğ ve ak git

Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.

Akdoğdu: Tertemiz doğan

Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz derili doğmuş

Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu.

Akdora: Ak renkte dağ zirvesi, ak doruk

Akdoru: Karla kaplı tepe.

Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ zirvesi

Akduman: Beyaz duman

Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur

Akel: Muteber kişi manasındadır bunun yanında gerçek, dürüst işler yapan kişi

Aker: Dürüst, er kişi.

Akergin: Ak ve olgun

Akerman: Soylu kişi

Akersan: Yiğit ulu

Akersoy: Yiğit soylu, dürüst, namuslu

Akgil: Soyu pak olan

Akgiray: Pak ve yaraşır

Akgüç: Namuslu ve güçlü

Akgün: Sevinçli gün

Akgündüz: Aydınlık gündüz.

Akgüner: Aydınlık sabah vakti

Akhan: Ak soylu han

Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık

Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi

Akıl: Zeka.

Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse

Akın: Her mahzuru aşan, zahmetlerden yılmayan, süratli hareket kabiliyetine sahip

Akınal: Saldır ve kazan.

Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.

Akıner: Akın eri, akın yapan er

Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit

Akınsoy: Savaşçı soyu.

Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın

Akıntürk: Akıncı Türkler.

Akış: Akma hareketi

Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet niyetiyle mübarek bir yere çekilen. İ’tikafa giren.

Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama pozisyonuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan.

Akimaş: Şelale

Akkan: Soyu pak insan.

Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı

Akkaya: Beyaz kaya.

Akkerman: Yüksek burçları olan kale .

Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.

Akkın: İstekli, aşık.

Akköz: Ak renkte göz, ak kor

Akkurt: Beyaz renkli kurt.

Akkuş: Yırtıcı bir kuş tipi.

Aklan: Süratli akan derecik

Akman: Pak, beyaz, hoş insan.

Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse

Akmeriç: Duru akan Meriç.

Akozan: İçten, hisli şair.

Akönder: Emniyetli başkan.

Aköz: Özü ak, pak

Akpolat: Pak, güçlü kuvvetli kişi.

Aksal: birçok kalın direğin yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı.

Aksan: Pak, lekesiz ün.

Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.

Aksoy: Pak soy, lekesiz soy.

Aksun: Paklık, dürüstlük, veren.

Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan

Akşın: Derisi ve kılları ak renkli kimse

Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, ışık, aydınlık.

Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.

Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı.

Aktay: Beyaz renkli at.

Aktekin: Parlak, görkemli, pak huylu.

Aktemür: Beyaz demir.

Akter: Beyaz ter

Aktimur: Dövme demir, akdemir

Aktolga: Ak kargı

Aktöre: Ahlakçı

Aktuğ: Pahalı, değerli.

Aktuna: Duru, berrak akan Tuna ırmağı.

Aktunç: Beyaz tunç.

Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece

Aktürk: Beyaz, pak Türk.

Akünal: Pak ün sahibi olan

Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz

Akyiğit: Pak ve muteber kişi.

Akyol: Dürüstlüğün yolu.

Akyurt: İyi ve hoş bir vatan.

Akyürek: Yüreği pak olan, içten yürekli.

Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi.

Ala: Karışık renkli, çok renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.

Alaaddin: Dinin büyüğü, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.

Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan

Alacan: Renkli kişiliği olan.

Aladoğan: Bir kuş tipi.

Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.

Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.

Alakuş: Tavus kuşu.

Alaner: Alan eri, meydan yiğidi

Alangu: Altın geyik

Alasay: Kişiliğiyle etrafında hürmet uyandıran.

Alasoy: Çok renkli bir soydan gelen.

Alatan: Seher vakti rengi.

Alataş: Karışık renkli taşlar

Alatay: Karışık renkli tay.

Alatürk: Çok renkli bir kişiliğe sahip olan.

Alaz: Ateş

Albora: Kırmızı fırtına.

Alcan: Yürekli, yiğit

Alçın: Kırmızıya çalan küçük bir kuş

Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş.

Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.

Aldoğan: Bir cins doğan

Alem: Dünya, cihan, halk.

Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar manasındadır. Lider.

Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık muvaffakiyet manalarında

Algan: Fetihler yapan.

Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, hoş

Algur: Sakinlik, sessizlik.

Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş

Alhan: Al renkli prens

Alışık: Kırmızı renkli ışık.

Ali: Şanlı, üstün, yüksek

Alican: Ulu olan can

Aligir: Yandaş, taraftar

Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.

Alim: Bilen bilgili, çok okumuş kişi manasındadır.

Alinur: Işık saçan şanlı kişi.

Aliş: Ali isminin sevecenlik verilmiş biçimi.

Alişah: Ulu hükümdar.

Alişan: Ünü büyük.

Aliyan: Nusaybin, cizre ortasında yaşayan.

Aliyar: Yar, dost, sevgili manalarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir

Alkan: Kırmızı kan, soylu.

Alkım: Gökkuşağı

Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.

Alkin: Korkusuz ve kin dolu.

Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz

Alkun: El gün, herkes

Allahverdi: Allah’ın inayetiyle manasında.

Aloz: Haşin kimse.

Alp: Yiğit bir sıfat, kahraman manası taşır.

Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir isim.

Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit

Alpağan: Yiğit

Alpak: Cüret sahibi, kahraman kişi.

Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı ilahı

Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi

Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan üzere manasında

Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.

Alpartun: Yiğit ve onurlu

Alpas: Kızıl pas al renkli pas

Alpaslan: Aslan gib yiğit

Alpat: Yiğit al

Alpay: Güçlü, bahadır

Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın

Alpayer: Güçlü ve delikanlı olan.

Alpbilge: Güçlü ve birebir vakitte da akıllı olan kişi.

Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi

Alpdemir: Yiğit ve demir üzere

Alpdoğan: Yiğit doğan

Alper: Yiğit kişi

Alperen: Yiğit ve ermiş kişi.

Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun

Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi

Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.

Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir unvan

Alphan: Yiğit han.

Alphun: Yiğit.

Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan

Alpkartal: Yiğit kartal.

Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit

Alpman: Yiğit kimse

Alpsoy: Soyca yiğit olan.

Alpsu: Yiğit ve su üzere.

Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er

Alptekin: Yalnız ve uğurlu cesaretli kişi

Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi.

Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan

Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.

Alsan: Yiğitlik sanı.

Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.

Altan: Altın

Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak

Altar: Tapınaklarda üzerinde dini merasimler yapılan taş, masa

Altaş: Kızıl renkli taş.

Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.

Altemur: Kırmızı demir

Altemür: Kızıl renginde demir.

Altınbaran: Altın üzere değerli.

Altınel: Altın üzere kişiliğe sahip olan.

Altıner: Altın üzere pahalı kimse

Altınhan: Çok kıymetli kahraman.

Altınkaya: Altın üzere parıldayan kaya.

Altınkılıç: Altın üzere değerli kılıç.

Altınok: Altın üzere değerli ok.

Altınöz: Özü altın üzere olan kimse

Altınsoy: Kıymetli bir soydan gelen.

Altıntuğ: Çok kıymetli tuğ

Altmay: Altın üzere kıymetli ve ay üzere ışıklı.

Altuğ: Kırmızı tüy.

Altuna: Kızıl renkli Tuna.

Altunç: Kızıl tunç.

Altuner: Çok pahalı kimse, altın yiğit.

Alvin: Soylu arkadaş.

Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yük­seklik. 2. Gök, sema.

Amade: Hazır, istenen, dilek.

Amber: Hoş koku. 2. Güzellerin saçı.

Amil: Aktif olan

Amir: Devlete ilişkin, şenlendiren

Ammar: Birinci Müslüman olanlardan

Anak: Kibar, şık beyefendi. 2. Soyu pak olan.

Anapa: Temel, temel, köken.

Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, anılar.

Andak: Ak ant, pak yemin, diken, sellerin oyduğu yar

Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası

Anday: And içmek, yemin etmek

Andıç: Anılar, armağan, armağan.

Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra

Anıl: Emel, niyet.

Anıt: Abide

Anlı: Namı yürümüş olan.

Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.

Ant: Yemin, kelam verme.

Anter: Arap edebiyatında kahraman.

Anya: Kutsal kitapta ismi geçen İsrail peygamberi

Apa: Büyük kız kardeş, abla

Apan: Birdenbire

Apaydın: Işıklar içinde, çok aydınlık

Ape: Amca, büyük.

Ar: Ateş .

Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın ortasını bul, orta ve bul

Araf: Cennet ve cehennem ortasındaki yer.

Arafat: Mekke’de bir doruğun ismi

Aral: Büyük bir göl

Aram: Sakin, huzurlu.

Ortan: Sıcak yer, ova, ölçülü yer. At ahırı.

Aras: Kalın Yün, At kılı manasında (Aras nehri)

Arat: Yürekli mert

Araz: İşaret, alamet

Arbas: Çok güçlü erkek

Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz

Arbay: Mütevazi insan.

Arca: Çam ağacı, pak

Arcan: Pak saf, namuslu

Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, sonra gelen, halife.

Ardakan: Arda ırmağı civarındakilerin soyu

Ardıç: Hoş kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot

Ardıl: Arttan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), evvelkinden sonra, akabinde gelen

Ardil: Yürek ateşi.

Aref: Pek maruf, fazlaca bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili

Arel: Dürüst ve pak kimse.

Aren: Kum tanesi.

Arer: Pak ve emniyetli kişi.

Ares: Mitolojide geçen savaş ilahı

Argın: Yorgun, bitkin

Argon: Ateş rengi.

Arguç: Gururlu.

Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri

Argüden: Erdemlilik peşinde olan.

Argüder: Erdemlilik peşinde olan.

Argün: Pak gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün.

Arhan: Pak han, pak yönetici, yiğit han

Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, güzel kimse, katışıksız, bal, pak bal, saf bal

Arıbaş: Pak kimse, çalışkan kimse, arı üzere çalışan baş

Arıca: Pakça arı üzere

Arıcan: Pak kimse.

Arıç: Dirlik, sistemlik, barış

Arıel: Dürüst, pak kimse, pak elli

Arıer: Pak er, katışıksız, er, pak kimse

Arığ: Arı, pak, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf

Arık: Eti yağı erimiş, zayıf

Arıkal: Pak kal

Arıkan: Saf kan, pak kan, soylu kan.

Arıkar: Yardım, yardımcı.

Arıker: Pak kimse, çelimsiz erkek

Arıkut: Pak ve kutlu

Arıman: Dürüst ve pak kişi

Arısal: Arı üzere çalışkan

Arısan: İsmi, sanı pak kimse

Arısoy: Pak soy, soyu pak kimse

Arış: Kağnı otu

Arıt: Arınmasını sağla, pak bir duruma getir, arılaştır

Arıtan: Pak bir duruma getiren, temizleyen

Arıtaş: Pak taş

Arıyüz: Pak yüz, pak yüzlü

Ari: İran’dan geçerek Kuzey Hindistan’a yerleşen halk yahut bu halktan olan kimse.

Arif: Bilen, bilgili

Aril: Temizlenmek, tohum zarı.

Arin: Pak, saf

Arjen: Volkan alevi

Arjin: Ömür ateşi, yiğit.

Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren bireylerden her biri, bir işte birlikte bulunanlardan her biri

Arkan: Arı kan, pak kan, soylu kan

Arkın: Geride, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin

Arkış: Haberci. 2.Kervan.

Arkoç: Pak ve güçlü.

Arkun: Yavaş, geri kalan.

Arkut: Pak ve uğurlu arı ve kutlu

Arma: Yelken kadrosu, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın yahut bir kentin sembolü olarak kabul

Armağan: Birini sevindirmek, memnun etmek için verilen şey, armağan. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.

Arman: İstek, maksat, dürüst, pak insan, arı insan.

Armanç: Maksat.

Armin: Özgürlük ve barış yanlısı.

Arol: Arı ol, çalışkan ol

Arpad: Arpacık.

Arpağ: Büyü sihir

Arpak: Büyü, sihir.

Arpat: Hun Uygur halkının başkanı. Arpatlar hanedanının kurucusu.

Arpınar: Su üzere pak.

Arsan: Pak isimli

Arsen: Kurtuluş, özgürlük.

Arslan: Güçlü, yırtıcı.

Arslaner: Aslaner

Arsoy: Arısoy

Artaç: Utanma hissini baş tacı eden

Artam: iyilikçilik, doğruluk, fazilet.

Artanç: ince ruhlu, hassas, sanatkar.

Artemis: Orman ve savaş tanrıçası

Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.

Artuk: Artmış olan, artan, üstün, ünlü Selçuklu buyruğu

Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.

Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.

Aru: Arı, katışıksız

Arukan: Soylu kan, pak kan, arı kan

Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylediği, çoklukla kendi içinde bütünlüğü olan kesim.

Aryüz: Arı yüz, pak yüzlü

Arzık: Dine çok bağlı kimse, uysal, iyi huylu

Arzüdar: istekli.

Asaf: Vezir. 2. Fazilet, ileri görüşlülük, idarede muvaffakiyet. hz. süleyman’ın ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en çok güvendiği kişiydi. Neml müddetinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, daha sonra padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.

Asal: Bir şeyde öğe olan, temel

Asan: Rahat.

Asar: Vezir, nazır, bakan.

Asgar: Küçük, ufak

Asıf: Çok şiddetli esen rüzgâr

Asıl: Esas, başta gelen, bir şeyin kendisi, diğeri değil, kök, köken, gerçeklik

Asım: Pak, namuslu, sağlam karakterli.

Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.

Asil: Yüksek hislerle hareket eden kişi; soyu sopu aşikâr, sağlam soylu kişi demektir.

Aslan: Gürbüz, mert, yiğit adam

Aslaner: Yiğit erkek, yiğit kimse, aslan üzere kimse

Aslanhan: Aslanların aslanı.

Asli: Asıl, tek.

Asrın: Bu asıra ilişkin, bu devire uygun

Asri: Çağdaş.

Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.

Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk

Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir isim

Aşar: Aşıp masraf, öte yana geçer

Aşık: Bir kimseye yahut bir şeye karşı çok sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.

Aşir: Samimi dost, arkadaş

Aşkan: Renk, beniz

Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla

Aşkınay: Ay’ın çok değişik ve çok hoş görünmesi.

Aşkıner: Üstün er, üstün kimse

Cet: Soy

Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu devrinde bir unvan, atabey

Atabek: Selçuklu devrinde şehzadeleri eğiten kimse.

Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle görevli şahıs, lala.

Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle vazifeli şahıslara verilen ünvan24

Atacan: Müsamahası olan kimse, babacan.

Ataç: Atalardan sürüp gelen

Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç

Ataeli: Cet yurdu, cetlerin doğup büyüdüğü, yaşadığı yer

Atagün: Büyüklerin günü.

Atahan: Büyük yönetici, cet durumundaki han.

Atak: Atılgan yiğit, yürekli

Atakan: Ceddinin kanını taşıyan, ceddinin kanından gelen gücü barındıran88

Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit

Atakol: Atılgan ol

Atakul: Cedde kul, cedde kul olan, cet kulu, lala

Atakurt: Kurt soyundan gelen.

Atalay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse

Atalay/ Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse

Ataman: Kazak önderi

Atamer: Benim ceddim er kişidir, yiğit ceddim.

Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir

Atanur: Ceddinden aldığı ışığı taşıyan.

Ataol: Gelecek nesillere baba, cet olasın

Ataöv: Atalar seni övsün

Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.

Atasagun: Doktorların babası, atası

Atasan: Soyuyla ünlü olan, övünen kişi.

Atasay: Atayı say, cedde hürmet göster

Atasev: Atayı, ataları, babayı sev

Ataseven: Atasını, babasını seven

Atasever: Atalarını seven kimse.

Atasevin: Atalarınla sevin

Atasoy: Cet soyu, atadan

Atasöz: Büyük kelamı dinleyen.

Atasü: Asker babası, asker atası

Ataullah: Allah’ın armağan ettiği birinci erkek çocuk, Allah’ın bağışladığı, ikram ettiği, ihsanı, lütfü

Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü

Ateş: Yanıcı unsurların yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması

Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen

Atıl: Fırla

Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse

Atılgan: Zahmetlerden ve tehlikelerden yılmayarak ebediyen ileriye atılan, Girişken, tez canlı

Atılhan: Dinamik hükümdar.

Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık

Atınç: Atılgan, atak

Atik: Çok süratli davranan, çevik

Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı

Atlan: Cet bin, at sahibi ol

Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita.

Atlı: Atı olan, iyi bir ismi bulunan, ünlü, tanınmış, isimli

Atlığ: Tanınmış, şöhretli.

Atlıhan: Atlı yönetici.

Attila: Hun imparatoru

Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan

Avar: Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk uzunluğu.

Avcı: Avlanmayı seven yahut avı kendine iş edinen kişi. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.

Avedis: İyi haber getiren kişi

Aver: Sert ve dik bakışlı kişi.

Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili

Avşar: Bir Türkmen uzunluğu.

Avunç: Teselli, avunma.

Ay Pak: Ay üzere berrak ve pak olan.

Ay Timur: Ay üzere ışıltılı ve demir üzere sağlam.

Ayalp: Ay üzere hoş ve yiğit.

Ayanç: Hürmet

Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz

Ayata: Eski Türklerin inanışına nazaran gökyüzünün ikinci katında oturan ilah, Ay rabbi

Ayaydın: Çok aydınlık, ay üzere aydınlık, ay ışığı

Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.

Ayaz Ada: Soğuk ve sakin hava

Aybala: Ay üzere çocuk, Ay üzere parlak ve hoş çocuk.

Aybar: Beşerde hürmet uyandıran görünüş, görkem

Aybars: Ay üzere parlak vegüzel, pars üzere yırtıcı.

Aybay: Ay kadar hoş ve varlıklı

Aybek: Hindistan kumandanı.

Ayberk: Güçlü

Aybey: Ay üzere doğan erkek, beyefendi

Aybora: Ay kadar hoş, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına

Ayca: Yüzü ay üzere aydınlık ve hoş olan

Ayçetin: Ay kadar hoş ve çetin.

Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.

Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır.

Aydın: Bilge.

Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.

Aydınay: Ay’ın çok parlak hali.

Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse.

Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi.

Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.

Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.

Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.

Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti

Aydıntuğ: Üzerine ışık düşmüş tuğ.

Aydınyol: Doğruyol.

Aydinç: Ay üzere hoş, ışıklı ve dinç.

Aydoğan: Ay üzere doğmuş olan.

Aydoğdu: Ay üzere doğmuş olan, ay üzere doğan

Aydoğmuş: Ay üzere doğmuş, ay kadar hoş olan

Aydolun: Dolunay üzere.

Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.

Aygün: Ay üzere parlak ve ışıklı hoş gün

Ayhan: Büyük hükümdar

Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki

Aykaç: Hoş kelam söyleyen, ozan

Aykal: Aydınlık kal.

Aykan: Kanı ay üzere parlak ve pak Ay Kanlı.

Aykın: Işıltılı kın.

Aykul: Ay üzere kutlu, ay kadar uğurlu

Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt.

Aykut: Ay üzere uğurlu.

Aykutalp: Uğurlu, hamasetli.

Aykutlu: Ay üzere hoş ve uğurlu, uğurlu ay

Ayman: Ay üzere hoş kimse

Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir ismi.

Aymutlu: Ay üzere hoş ve memnun.

Aypar: Görkem, hürmet uyandıran görünüş, aybar

Aypars: Ay üzere hoş ve pars üzere yırtıcı

Aypolat: Ay üzere hoş ve polat üzere sağlam.

Aysal: Ayla bağlı, ay üzere.

Aysar: Ayın tesiriyle huyu değişen kimse

Aysoy: Aydınlık soydan gelen.

Aysungur: Ay üzere hoş, sungur, üzere, akdoğan üzere avlayıcı kimse

Aytaç: Başında ay üzere ışıklı taç bulunan.

Aytar: Olanları bildiren, haber veren

Aytek: Ay üzere.

Aytekin: Ay üzere parlak ve biricik. Çok bedelli.

Aytemur: Ay üzere hoş ve demir üzere sağlam

Aytok: Ay üzere hoş ve tok

Aytolun: Dolunay.

Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu üzere

Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.

Aytuna: Ay üzere hoş ve Tuna Irmağı üzere görkemli.

Aytunca: Ay üzere hoş ve Tunca Irmağı üzere görkemli

Aytunç: Ay üzere hoş ve tunç üzere sağlam.

Aytün: Aylı gece

Aytürk: Ay üzere hoş ve Türk üzere güçlü

Ayvaz: koca, eş. Hoş, güzel.

Ayyüce: Yücelerdeki Ay

Azad: Bağımsız olan.

Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.

Azam: En büyük, ulu.

Azamet: Büyüklük, ululuk, Büyüklük. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.

Azametdin: Dinin büyüklüğü.

Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan.

Azem: Arkadaş. dost.

Azer: Ateş

Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli

Aziz: Onur sahibi aziz, Saygıdeğer, Manevi gücü çok üstün

Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi

Aznavur: Gözü pek, kahraman, yiğit.

Azrak: Çok az bulunur, pahalı

‘B’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları

Babacan: Cana yakın, olgun, muteber kimse.

Babaç: Azameti olan, gösterişli.

Babayiğit: Güçlü kuvvetli. 2. Mert, korkusuz adam, kabadayı. 3. Bir teşebbüste kendine güvenebilecek

Babek: Kafkas kökenli ayaklanma kahramanı

Babür: Hindistan aslanı

Babürşah: Moğol Devleti’ni kuran hükümdar

Badak: Ufak tefek, ufak yapılı

Badakalp: Ufak tefek yiğit

Badi: Rüzgarla ilgili

Bafun: Tunç.

Bagatur: Yiğit, kahraman, batur, alp, bahadır

Bagay: Afacan, yaramaz.

Bager: Karla birlikte esen şiddetli rüzgar, fırtına

Bağatur: Yiğit, kahraman, mert.

Bağdaç: Bağdaşan, uyuşan dost

Bağdaş: Dost, yakın arkadaş.

Bağır: Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta kısım.

Bağış: Bağışlamak işi yahut biçimi. 2. Bağışlanan şey, hibe.

Bağışhan: Hükmeden bağışlayıcı.

Baha: Bedel, hoşluk

Bahadır: Yiğit, kahraman, atak, gözünü koldan budaktan esirgemeyen

Bahadırhan: Güce ve kuvvete hükmeden.

Bahai: Samimi toplum bağlantısı kuran.Toplumun bir kesimi olan.

Bahattin: Dinin hoşluğu.

Bahir: Derya, deniz

Bâhir: (ba

Bahra: Eski bir hudut kalesi

Bahri: Denizci, denizle ilgili

Bahşı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip.

Bahti: Yazgıyla ilgili olan.

Bahtiyar: Memnun, şanslı

Bakanay: Açık, ortada. 2. Gökyüzünde duran ay.

Bakır: Kızıl renkli maden

Bakırhan: Bakır üzere işe yarayan hükümdar.

Baki: Kalıcı, daima

Baksı: Alım, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Tabip. bk. Bahşı

Bakur: Kuzey.

Bala: Yavru, çocuk.

Balaban: Bir cins yırtıcı kuş, iri cins bir çeşit Doğan

Balabey: iri cüsseli ve hürmet duyulan kişi.

Balaman: İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban

Balamir: Tarihimizde bir kağan, hükümdar

Balatekin: Küçümen ve biricik, küçük şehzade

Balatürk: Güçlü kuvvetli Türk.

Balay: Ay yüzlü

Balaz: Ağaç, sürgün.

Balbal: Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının yahut birtakım kurganların etrafına dikilen taş.

Balbay: Bal-bay.

Balbey: iyiliksever, hoşgörülü, saygın ve sevecen kişi.

Balcan: Bal üzere sempatik ve tatlı olan.

Baldaş: Bal üzere tatlı, taş, üzere sağlam, sert

Baldemir: Şirin fakat yeri geldiğinde de demir üzere sert olabilen kişi manasında

Baler: Bal üzere tatlı kimse, bal üzere erkek, yiğit

Balhan: Bal üzere tatlı yöneten.

Balı: Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.

Balıbaş: Ermiş kimse.

Balıbey: Bedel verilen olgun beyefendi.

Balibey: Kıymet verilen olgun beyefendi. bk. Balıbey.

Balk: Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.

Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar.

Balkı: Şimşek, ışık, parlayış.

Balkır: Işıl ışıl parıldar, ışık saçar

Balkırtan: Tan ışığı.

Balkış: Hoş geçen bir kış mevsimi manasında.

Balkoç: Bal üzere tatlı ve sempatik yiğit.

Balla: şimşek, ışık, parlayış.

Balsan: Sevecen ve hoşgörülü hükümdar manasında.

Baltaş: Bal üzere tatlı, taş üzere sağlam, sert

Bangu: Çığlık, tiz, ses, yüksek ses, bağırtı, yankı

Barak: Akıllı kişi, şaşkın

Baran: Ulu, ulu, yüksek, iri.

Baran Ege: yağmur mevsimi, büyük ulu

Baranalp: Güçlü yiğit

Baransel: Güce, kuvvete ilişkin

Baray: Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.

Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan.

Barbaros: Büyük denizci, kırmızı sakal

Barça: Hükümdar

Barçın: İpekli bir kumaş.

Barın: Güç, kuvvet.

Barış: Uzlaşma, sulh.

Barışcan: Barışı yürekten isteyen.

Barışkan: Barışçıl

Barışta: Barış vakti doğmuş olan

Barik: Dar, ince, narin. 2. Parıldayan.

Barka: Büyük bir çeşit sandal

Barkal: Sağlam, güçlü, sert ol

Barkan: Arap çöllerindeki kumul yapısı

Barkev: Armağan

Barkın: Gezip, dolaşan, seyyah, gezgin

Barksal: Güçlü, sağlam.

Barlas: İyi savaşçı

Bars: Arının oğul vermesi.

Bartık: Heykel.

Bartu: Eski bir hükümdar.

Bartunç: Güçlü tunç.

Baruk: Evvelden kalan kişi.

Barut: Yanıcı, yakıcı unsur

Basim: Sempatik kişi

Lider: Düşmanı alt etme, yengi.

Baskı: Kuvvet uygulamak

Baskın: Beklenmeyen ani taarruz

Basri: Gören, görme ile ilgili, görebilmek.

Başağa: Ağaların başı, kıdemli

Başar: Yaptığın işlerde muvaffakiyete ulaş, başarılı ol.

Başaran: Ereğine ulaşan, işlerini yapan.

Başat: Hepsinden üstün, benzerlerinden üstün, hükümran, en başta gelen

Başaydın: Aydınlık baş.

Başbay: Çok varsıl kimse, baş varlıklı

Başbuğ: Eski Türklerde ordunun başındaki kumandanlar ya da hükümdarlar.

Başdemir: Demir üzere sağlam.

Başdoğan: Birinci doğan

Başeğmez: Güçlü, baş eğmeyen, yenilmez

Başer: Başta gelen kimse, başta gelen er.

Başhan: Hanların başı.

Başkal: Her vakit baş kalasın

Lider: Baş olan kimse, bir topluluğun başı, başkan

Başkara: Başı kara manasında.

Diğere: Temel, temel ve kaya üzere sağlam.

Başkurt: Başkurdistanıda yaşayan Türk halkı yahut bu halkın soyundan olan kimse.

Başkut: Şanslı, talihli

Başman: İleri gelen, kelamı geçen kimse, bir topluluğun ileri gelen başı

Başol: Başkan ol, başa geç.

Başöz: Asıl hükümdar, öz yönetici.

Başsoy: Liderler soyundan gelen manasında. .

Baştemir: Demir üzere sert lider manasında.

Baştugay: Tugay kumandanı.

Baştuğ: Liderlere yaraşacak kadar hoş tuğ manasında.

Baştürk: Türk ileri gelenlerinden manasında.

Başur: Güney.

Batı: Bir istikamet

Batıbay: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.

Batıbey: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.

Batıcan: İçten ve sevecen kişiliği olan manasında.

Batıhan: Batının sultanı, hanı

Batıkan: Batı’nın Hanı ya da Batı’nın Kanı manasında

Batın: İç, kapalı, görünmeyen manasındadır.Allah’ın 99 isminden biri.
<