ALP USTAOĞLU

Wimbledon Tenis Turnuvası tek erkekler finalinde Novak Djokovic, İtalyan rakibi Berrettini’yi devirerek keyifli sona ulaştı. Son devirde kaybetmek nedir bilmeyen yıldız tenisçi grand slamlerde şampiyonluk sayısını da 20’ye çıkardı

Wimbledon Tenis Turnuvası’nda erkeklerde dünya bir numarası Novak Djokovic fırtınası esti. Sırp raket finalde İtalyan Berrettini’yi 3-1 yenerek kupayı kaldırdı, 20. defa grand slam tertibinde keyifli sona ulaştı.

Aslında bu tertipte efsane erkekler finali var. Tribünlerin daha çok Wembley’i andırdığı Goran İvanisevic-Patrick Rafter 2001 finali, sinemalara husus olan Bjorn Borg-John Mc Enroe 1980 finali, 5 saat süren ve gece karanlığında biten, John Mc Enroe’nun hayatımda izlediğim en hoş maç dediği Federer-Nadal 2008 finali birinci akla gelenlerden…

1975 tek erkekler şampiyonu ve Wimbledon’ı kazanan birinci siyahi tenisçi Arthur Ashe berbat bir hastalığa yakalandığında gazetecilerin kendisine ‘Neden ben diye düşündünüz mü’ diye sorduklarında onlara şu tarihe geçen karşılığı verdi: “Dünyada 50 milyon çocuk tenis oynamaya başlıyor, 5 milyon çocuk tenis oynamayı öğreniyor, bunların 5 bini grand slam turnuvasında oynayabiliyor ve yalnızca 1’i Wimbledon şampiyonu olabiliyor. Wimbledon’ı kazandığım gün neden ben diye sormadığım üzere bugün de sormayacağım”.

İşte oyuncular için Wimbledon şampiyonu olabilmek bu kadar kıymetli ve manalı. İtalya’nın EURO 2020’de Londra’da İngiltere ile final oynayacağı gün, Matteo Berrettini’nin Wimbledon finaline çıkacak olması iki maçın sonucu ne olursa olsun İtalyanlar için gurur kaynağıydı. Lakin futbol grubunun daha çok talihi olduğu katiydi. Zira işin tenis tarafında Berrettini’nin karşısında artık neredeyse set bile kaybetmeyen Novak Djokovic vardı.
Federer beklentisi

Aslında Federer’in çeyrek finale kalması herkesi heyecanlandırmış, Medvedev ve Zverev de elenince muhtemel bir Federer-Djokovic finali ihtimali artmıştı. Fakat beklenen olmadı, Polonyalı oyuncu Hurkacz, Federer’i eleyip, yarı finalde Berrettini’ye takılınca Djokovic’in karşısına sert İtalyan Matteo Berrettini geldi.
Wimbledon’ın final atmosferine alışkın olmak kıymetli bir ruhsal avantaj. Zati Berrettini üzere birinci sefer bu türlü bir atmosfere çıkan oyunculara karşı Djokovic üzere yıldızların en büyük artısı da bu ruhsal üstünlük oluyor. Djokovic’in 7. Wimbledon finaline çıkacağını düşündüğümüzde Sırp oyuncu için bu durum neredeyse olağan bir aktiviteyken, Berrettini’nin ise uykusuz bir gece geçirmiş olması beklenen.

Kortta ise gerginlik oyuncuyu büsbütün paralize ederek fonksiyonsuz bırakabilir, yıllar içinde bunun sayısız örneğini gördük. Sonuçta tenisin makul bir düzeyden sonra büsbütün mental bir spor olması da final maçından evvel ibreyi Djokovic’e çevirmiş durumdaydı. Lakin Berrettini’nin birinci tiplerdeki tesirli servis performansını yakalama potansiyelini gözardı etmemek gerekiyordu. İşte final maçı bu türlü bir atmosferde başladı.

Birinci sette Djokovic birinci oyunlarda maça tartısını koyarken Berretti’nin geri dönüş uğraşları sonuç verdi. İtalyan raket tie-break’e götürdüğü birinci seti 7-6 (7-4) aldı. Ama maçın devamında Djokovic fırtınası dinmedi. Dünya bir numarası 6-4’lük iki setle avantajı geri aldı. Djokovic 4. seti de 6-3 kazanarak korttan 3-1 galip ayrıldı ve şampiyonluğa ulaştı.

Barty çocukluk hayaline kavuştu

Wimbledon bayanlar finalinde Ashleigh Barty, Karolina Pliskova’yı yenerek ‘çocukluk hayalim’ dediği şampiyonluğuna kavuştu. Birebir vakitte turnuvanın 2011 junior kategorisi şampiyonu da olan Barty, bu formda Wimbledon tarihinde hem junior hem de seniorda kupa alan 3. tenisçi oldu. Pliskova’nın grand slam tacı hayali ise öbür bir bahara kaldı.

Pliskova tıbbın üst seviye oyuncularından birisi. Çek raket parlak bir mesleğe sahip ve cinsteki birçok tenisçiye fazla gelebilecek özellikleriyle yıllardır bunun konforunu yaşıyor. Lakin değerli zaafları da bulunuyor. Hareketli olmayan, uzun uzunluğundan dolayı kısa toplara tepki veremeyen ve oyun uzadıkça kusur oranı artan Pliskova, karşısında bu özelliklerini değerlendirebilecek bir rakip bulduğunda dağılabiliyor. Ayrıyeten Çek oyuncu ne vakit grand slamlerde şampiyonluk beklentisine girse karşısına Halep, Kerber, Osaka ya da Barty üzere aykırı rakipler geliyor.

Bu finalde de emsal bir senaryo yaşandı ve Pliskova’nın karşısına en olmaması gereken rakip Barty geldi. Pliskova’yı koşturup, kısa top ve slice vuruşlarla istikrarını bozan Barty istediği sonucu aldı. Yalnızca Avustralyalı oyuncunun servisinin gereğince çalışmaması birinci setin uzamasına ve 2. setin Pliskova’ya gitmesini sağladı. Ancak günün sonunda Barty, Wimbledon kupasını 40 yıl sonra Avustralya’ya götürdü.