Seray Şahinler – “La Casa de Papel”in sevilen oyuncusu Pedro Alonso bu defa değişik bir serüvenle karşımızda. Alonso, birinci romanı “Filipo’nun Kitabı” ile edebiyata temas ediyor ve okuru hipnoz yoluyla yapılan regresyon seansıyla öteki bir yaşama ve vücuda yapılan seyahate davet ediyor. Geçmişine yaptığı bu spiritüel seyahatte, imparatorluk günlerinde doğuda vazifeye giden Romalı asker Filipo olarak reenkarne olan Alonso, tükenmiş ruhuna bir can suyu ararken, keşfettiklerinin ona sunduğu öğretilerin peşine düşüyor.

Alonso, yazarlıkta oyunculukta olduğu kadar becerikli. “Filipo’nun Kitabı”, psikoloji, sosyoloji, mitolojiden beslenen katmanlı bir roman. Muharririn kendi öyküsüyle Filipo’nun serüveni ortasındaki bağ, okuru da hikayenin içine dahil ediyor. Kitap hem Alonso’nun hem Filipo’nun hikayesi. Kitabın bir öbür kahramanı ise oyuncunun sevgilisi Tatiana. Roman, Tatiana Djordjevic’in ortak çalışmasıyla ortaya çıkan illüstrasyonlarla da dikkat çekiyor.  Pedro Alonso ile hem romanı hem “La Casa de Papel”i konuştuk…

Oyuncu Pedro Alonso’dan sonra muharrir Pedro Alonso’yla tanıştık. Yazmayla bağlantınızı ne vakit ve nasıl başladı?

Hayatım boyunca, yazmak beni vakit zaman cezbeden bir şeydi. Lakin yıllar uzunluğu belli aralıklarla ne vakit yazmayı denesem beceremediğimi hissediyordum zira muhtemelen her şey çok havada kalıyordu. Öte yandan, (daha yakın bir geçmişte) bazen arkadaşlarıma sıradan bir şey söylemek için Whatsapp’tan upuzun bildiriler yazardım. Bu iletiler filtresiz, samimi, söylemek istediğimi direkt aktardığım mesajlardı. Yaklaşık yedi yıl evvel, şahsî manada kendimi derince incelediğim bir devirde, telefonumda kendi hayatımla ilgili “kurgu dışı” metin başlıkları yazmaya başladığım bir belge açtım. Üç yıl sonra elimde 600 sayfa vardı. Bir gün bir başlık daha attım ve o an bu evrakın son başlığı olduğunu biliyordum. Sonrasında hepsini bastırdım ve okuması için kendisi de bedelli bir muharrir olan arkadaşıma verdim. Bana “Bu bir kitap, Pedro” dedi. Motamot öyleydi. Bu birinci kitapla (Porto Noruego) kendi anlatım usulümü keşfettim. Lakin kendimden böylesine dolaysız bir biçimde bahsettiğimden bu kitabı yayımlayacak cüreti kendimde bulamamıştım.

“Filipo’nun Kitabı” nasıl yola çıktı pekala? Sizi bu kıssaya çeken neydi?

 “Filipo’nun Kitabı”nın birinci kısmını hayatımın ham gerçeklerinden yola çıkarak yazdım. “La Casa de Papel”in birinci iki döneminin çekimleri bittikten ve bir buçuk yıl durmadan dizi (toplamda üç farklı dizi) çektikten sonra, Avrupa seyahatine çıktım. Birinci durağım Paris’ti. Birinci günümde şimdiki partnerim Tatiana Djordjevic ile tanıştım. Öteki şeylerin yanında Tatiana bir hipnoterapist, yani regresyon seanslarıyla evvelki omurlara gidiyor. Tanıştıktan kısa bir müddet sonra, bana bir regresyon seansında eşlik etmeyi teklif etti. Bu seansta ben Filipo’ydum. Öbür bir hayatta. Kitapta okuduklarınız, benim bu seansta gördüklerim.

Romanda hipnoz yoluyla bir regresyon seansına ve ardından paralel bir dünyaya geçiyoruz. Filipo’nun kıssası sizin ömrünüzden nasıl izler taşıyor? Filipo ve Pedro’nun öyküsü nerede kesişiyor?

“Filipo’nun Kitabı” macera dolu tarihi bir hikaye, bir drama, hatta batılı bir tarafı de var. Ancak her şeyden öte bir arayış öyküsü. Benim hayatımın her anında bu vardır: Yoluma ışık tutmama yardımcı olan samimi ve spiritüel bir tertibin nedenini aramak.

Filipo’nun kararları onun varlığıyla da alakalı. Bir yandan seçimler yapmak zorunda kalıyor lakin otoriteye de boyun eğmiyor. Siz roman boyunca Filipo’yla nasıl konuştunuz?

Birinci regresyon seansında gördüğüm şey, öteki hayatımda hayat bulan karakterden, yani benden diğeri değildi. Daha sonra vakit içinde üç regresyon seansı daha yaptık. Bu öteki hayatla tanışmanın bende yarattığı tesir epey güçlüydü. Lakin tüm bunları yazıya dökme vakti geldiğinde, öykünün özüne sadık kalmam gerektiğini hissettim. Daha iyi bir performans gösterebilmek için hiçbir şeyi abartmamam yahut yanlış aktarmamam gerektiğini düşündüm. Uzun bir müddet, yaşadıklarımı anlatmanın Filipo’nun vaktinde yapamadığı bir şeyi tamamlamama fırsat verdiğine inandım. En sonsunda, görünüşe bakılırsa aslında ben olan bu Romalı askerin seyahati, kalbe giden yoldu. O denli ki bu yolda kalbimi tüm benliğimle ortaya koydum.

Roman bir öğretiler kitabı tadında. Tarihe, psikolojiye, spiritüalizme, benlik arayışına kadar  pek çok şeye şahit oluyoruz. Bu kavramların sizdeki yeri ve ehemmiyeti neydi?

Ben mantığa çok kıymet veren biriyim, insanlığın ona çok şey borçlu olduğunu düşünüyorum. Lakin son vakitlerde varoluş algısına dair yapılan açıklama daha farklı bir çeşit kavrayış gerektiriyor. Bana nazaran, tüm açıklamalar gizeme çıkıyor. Kozmosun büyüsü farklı bir bakış açısı arzuluyor. İstiyor ki çağdaş insan “Dünyanın sahibi benim” halinden sıyrılsın. Asıl seyahat malzeme olanla kurulan alakadan değil; görünmez olandan doğuyor.

Kitaptaki çizimler de epeyce etkileyici. İllistürasyonların perde ardını merak ediyorum…

Partnerim Tatiana ve ben, tıpkı şeylere ilgi ve yakınlık duyuyoruz (bu kitabın oluşum sürecinden de anlaşılabileceği gibi). Öbür şeylerin yanında, ikimiz de bilhassa fotoğraf çizmeyi seviyoruz. Kitaptaki çizimleri Magü’den aldık, Magü; bu kitaba özel ikimizin yaptığı fotoğraflı meditasyonlar. Çizimlerin, Filipo’nun seyahatiyle daha derin bir bağ kurmaya yardımcı olacağını düşündük.

Kitapta sevgiliniz Tatiana Djordjevic’in tartısı da hissediliyor. O bu kitaba nasıl taraf verdi?

Vakitte bu seyahate çıkmam için kapıyı aralayan oydu. O çok özel yeteneklere sahip bir bayan. Zeki. Hassas. Biraz da sihirli. O olmadan bu seyahate çıkmam muhakkak imkânsız olurdu.

“La Casa de Papel”e değinmeden geçmek istemem. Dizide bitmeyen bir aksiyon var. Bu maceranın “Filipo’nun Kitabı”na tesiri oldu mu?

Dürüst olmam gerekirse; hiç tesiri yok. Sadece dizinin çekimleri bittikten sonra o denli yorgundum ki, bu beni Avrupa seyahatine çıkmaya ve orada Tatiana’yla tanışmaya itti diyebilirim.

Türklerle kuzen üzereyim

Türkiye’de çok seviliyorsunuz. Çok hayranınız var. Sizin Türkiye’yle alakanız nasıl?

Türkiye’yi çok seviyorum. İki yıldan daha kısa bir mühlet evvel bir ödül almak için Türkiye’ye geldim ve bir halde Türklerle kuzen olduğumuz hissine kapıldım. İnsanlarını epey sıcakkanlı ve samimi buldum. Öte yandan, Türkiye’nin doğu ve batı ortasındaki köprü olması beni bilhassa cezbediyor. Işığının, yemek kültürünün, sokaklarındaki hayatın, çarşılarının, müziğinin ve sanatının tezatlığı beni kendine çekiyor. Karma olan her şeye bayılırım.

Berlin roman olabilir

Dizinin beşinci kısmı şimdi yayımlandı. La Casa de Papel macerası sizin içine ne söz ediyor? Dizinin bu derece sevilmesini neye bağlıyorsunuz? Ve Berlin’in?

Dünyanın dört bir yanındaki beşerlerle kalpten bağ kurmak nitekim mucizevi bir şey. Bunun için son derece minnettarım, bu türlü bir şeyi yakalamanın kolay olmadığını biliyorum. Bana verdikleri takviyesi, her gün işime daha sıkı sarılarak onurlandırmaya çalışıyorum. Berlin üzere güvenilmez bir karakterle bu kadar insanın böylesine özel bir bağ kurması insanı roman yazmaya itecek güçte. Tahminen bir gün bunu yaparım.

İstanbul’a geliyor

Değerli not… Pedro Alonso, yeni kitabıyla 14-15 Ekim’de İstanbul’da olacak. Alonso 14 Ekim Perşembe akşamı 20.00’de Köprü Atölye Kitap Kulübü’nde sıradışı kitabına dair tüm satırbaşlarının konuşulacağı çevrimiçi bir aktifliğe konuk olacak. 16 Ekim’de ise D&R Kitap Fuarı kapsamında İstinyePark D&R’da, 17 Ekim Pazar günü ise Akasya Acıbadem D&R’da 12.00-14.00 saatleri ortasında düzenlenecek imza günlerinde okurlarıyla bir ortaya gelecek.